ՆԱՍԱ-ի Curiosity ուսումնասիրող սարքի տվյալներով` Մարսը ունեցել է իր մթնոլորտը, որ ոչնչացել է միլիարդավոր տարիներ առաջ հրաբխային ժայթքումների կամ տիեզերական բախման հետևանքով, որը կտրուկ բարձրացրել է մոլորակի օդի ջերմաստիճանը:

Հայաստանում զարգացած է մշակութային զբոսաշրջությունը: Տեղացի և արտասահմանցի զբոսաշրջիկները ամենաշատը այցելում են Հայաստանի ազգային պատկերասրահ, Հովհաննես Թումանյանի թանգարան, ,էրեբունիե պատմահնագիտական արգելոց-թանգարան, Մատենադարան, Սերգեյ Փարաջանովի թանգարան:

Մոսկվայի ժամանակակից արվեստի ազգային կենտրոնում անցկացվող ժամանակակից արվեստի հավաքածուների 7-րդ փառատոնին ներկայացվելու է նաև Հայաստանի ժամանակակից արվեստի ընտրանին: Փառատոնին Հայասատանը կներկայացնի Նորարար փորձառական արվեստի կենտրոնը:

Լույս է տեսել արձակագիրների «Կայարան» գրական ակումբի համանուն տարեգիրքը: «Կայարան» ակումբը գործում է 2012-ից:Ակումբի նախագահ, «Կայարան» գրական հանդեսի խմբագիր Սուսաննա Հարությունյանը մեզ հետ զրույցում ասաց, որ տարեգիրքը ներառում է բացառապես արձակ գործեր` պատմվածքներ, վիպակ, էսսեներ, թարգմանություններ, առանձին բաժնով ներկայացված են նաև երիտասարդ գրողների ստեղծագործությունները: Տարեգրքի հրատարակմանը բացառապես աջակցում է «էդիթՊրինտ» հրատարակչությունը:

Հուլիսի 19–ին «Նարեկացի» արվեստի միությունում տեղի ուեցավ փիլիսոփայական գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր ԼԵՎՈՆ-ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆԻ «Տետր Alpha> գրքի շնորհանդեսը:

այ անվանի արձակագիր, դրամատուրգ, հրապարակախոս, թարգմանիչ ՊԵՐՃ ԶԵՅԹՈՒՆՑՅԱՆԸ 75 տարեկան է: «Զեյթունցյանի արձակը, պատմավեպերը խորին հետք թողեցին մեր գրականության մեջ, թատերգությունները չեն իջնում թատերական ազդագրերից, իր հրապարակախոսությամբ նա մատը մշտապես դնում է ազգային ցավի վրա, և նրա խոսքը օրենսդրի կարգավիճակ ունի»,- մեզ հետ զրույցում ասաց ՀԳՄ նախագահ Լևոն Անանյանը:

Որ նոր Վերնիսաժ էի գնացել, ասես ծծած մոմպաս լինեի: Մեր Վահագնն ասում էր` Ջավախյանը որ Վերնիսաժ եկավ, ոնց որ մինչև ութսունութ թվականի Վանո Սիրադեղյանը լիներ: Առողջությունս ոչինչ, ես բողկի պես պինդ էի ու, եթե հավատամ «սորտիս», բավականին երկարակյաց: Սակայն առողջությունիցս էլ երկարակյաց դիվային որովայնս էր, որ աժդահա սարի պես բլրվել էր առջևս: Դա չէր վրիպում ոչ ոքի աչքից, ամենից շատ` հնգամյա թոռնիկիս` Սոֆիկի շագանակագույն աչուկներից: Այդ օրն էլ թաթիկը դրել էր փորիս, ասես մեջի եղած-չեղածը զննելիս լիներ:

Հրեաստանը Հռոմեական կայսրության միակ պրովինցիան էր (մարզը), որին արտոնված էր իր դրամը հատել։ Ճիշտ է, որոշակի սահմանափակումներով. հրեաները կարող էին հատել միայն սիկղ` կրոնական հատուկ փող։ Բանն այն է, որ հռոմեական մետաղադրամների վրա դրոշմված էին հեթանոսական պատկերներ, որոնք, համաձայն հրեական հավատի, տաճար մտցնել չէր կարելի։ Բայց միաժամանակ էլ նվիրատվություն անել պետք էր, ուստի և ղևտացիք (հրեական տաճարի սպասավորներ) Հռոմից իրավունք խնդրեցին հատելու իրենց դրամը։

«Իրատես de facto»-ի հյուրն է գեղանկարիչ ՄԱՅԻՍ ՄԽԻԹԱՐՅԱՆԸ, ում արվեստանոցում հյուրընկալվելիս հաղորդակցվում ես ոչ թե սոսկ արվեստի, այլ դրա աստվածատուր խորհրդի հետ: Այս հարցազրույցը մի յուրատեսակ ճանապարհ է, որ պիտի մեր ընթեցողին ևս ուղղորդի դեպի այդ խորհուրդը, ճանաչելի դարձնի նրա համար իր կողքին ապրող մի ինքնօրինակ արվեստագետի կերպարը: